#Mydutertestory
#OurDuterteStory
Enero 1, 2011. Bisperas pa ng Bagong Taon, pero malayo kami sa aming mga pamilya, dahil kami’y nasa internship sa Southern Philippines Medical Center. Sarado ang lahat ng mga tindahan. Ako at ang aking mga kaibigang sina Ermee at Florame ay pumunta sa Matina Town Square upang maghanap ng pagkain, na iniisip na maaring bukas pa iyon. Pabalik na sana kami sa dorm nang biglang umulan. Namalagi kami sa ilalim ng puno habang naghihintay ng masasakyang taxi. Nawalan kami ng pag-asa dahil bagong taon pa naman at ang lahat ay naglalaan ng kanilang oras kasama ang kani-kanilang mga pamilya. Naisip pa naming mag-hiking na lang, pero malayo iyon.
Desperado kami nang biglang tumigil ang isang kotse sa harapan namin. Binuksan ng isang tao ang bintana ng kotse. Isang cap ang suot niya. Binati niya kami, “Maligayang Bagong Taon. Saan kayo?” Nag-aalangan kaming sumagot at naiisip namin na malamang iniisip ng taong ito na kami’y “cheap” at basta-basta na lang makikisakay sa kanya. Saka niya tinanggal ang kanyang sumbrero at nagpakilala, “Ako ito, si Mayor.” Sa katunayan, siya ay vice mayor noong panahong iyon. Si Inday Sara ang alkalde. Hindi ko siya nakikilala nang personal pero namukhaan ko siya dahil nakita ko ang kanyang larawan sa isang poster. Pero hindi naniwala si Ermee sa kanya. Iginiit ko sa kanya na siya (Duterte) talaga si Mayor.
Hindi pa kumbinsido si Ermee kung siya nga ba talaga si Mayor Duterte kasi hindi niya talaga kilala ang taong iyon hanggang tumigil ang kotse sa traffic light. Habang naghihintay sa kulay berdeng ilaw, merong isang ABS-CBN pick-up car, at ang mga tao sa loob nito ang bumabati sa kanya, “Maligayang Bagong Taon, Mayor.” Dito na naging komportable si Ermee, “Siya na talaga si Mayor.”
Tinanong ni Mayor kung bakit kami’y nandoon sa Matina. Nang nalaman niya na naghahanap kami ng makakain, pinatuloy at pinakain kami sa kanyang bahay. Ano ba ang aasahan mo sa isang alkalde sa Lungsod ng Davao sa loob ng 20 taon? Sabik kaming makita ang kanyang mansyon. Pero bigo kami, napakasimple pala ng kanyang bahay. Siya ay isang ordinaryong tao, napakamagiliw [sa mga panauhin]. Binigyan pa nga kami ng mga regalo. Nakipag-picture kami kasama siya, pero noong panahong iyon, nakakalungkot na sobrang malabo ang picture namin kasi low-tech pa ang cellphone namin.
Inihatid niya kami pabalik sa SPMC gamit ang kanyang dilaw na taxi.
Habang nagmamaneho, tinitingnan niya ang kalsada kung merong mga na-stranded na pasahero o kung merong gumagawa ng kalokohan tulad ng paggamit ng paputok na ipinagbabawal sa Lungsod ng Davao.
Limang taon na ang nakalipas mula nang mangyari iyon, pero paano ko makakalimutan si Mayor Dutete? Palagay ko, kahit pa siya maging Pangulo ng Republika ng Pilipinas, magiging ganoon pa rin siya. Para sa akin, binigyan niya ng tunay na kahulugan ang paglilingkod sa bayan.
#simplyAmazingPublicServant
#DU30ElPresidente
Walang taong may malinis na puso tulad nitong lingkod-bayan. Iba talaga pag totoong galing sa masa. #TapangAtMalasakit
Translated by: TweetNewscaster
TweetNewscaster 